ಕುವೆಂಪು: ವಿಚಾರ ಕ್ರಾಂತಿಯ ಬೆಳಕು

ಕುವೆಂಪು ಸ್ಮರಣೆ

ಕುವೆಂಪು ಎಂದರೆ ಕೇವಲ ಕವಿಶೈಲದ ತುದಿಯಲ್ಲಿ ಕುಳಿತ ಕವಿ ಮಾತ್ರವಲ್ಲ, ಅವರು ಒಂದು ನಿತ್ಯ ಪ್ರೇರಣೆ. ಅವರ ಸಾಹಿತ್ಯವು ನಮಗೆ ಬದುಕನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸುವುದನ್ನು ಕಲಿಸುತ್ತದೆ, ಅನ್ಯಾಯದ ವಿರುದ್ಧ ಸಿಡಿದೇಳುವುದನ್ನು ಕಲಿಸುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಎಲ್ಲದಕ್ಕಿಂತ ಮಿಗಿಲಾಗಿ ಮನುಷ್ಯನು ಮನುಷ್ಯನನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸುವುದನ್ನು ಕಲಿಸುತ್ತದೆ. ಅವರ ಜನ್ಮದಿನದಂದು ನಾವು ಅವರಿಗೆ ಸಲ್ಲಿಸಬಹುದಾದ ನಿಜವಾದ ಗೌರವವೆಂದರೆ, ಅವರು ತೋರಿಸಿದ ʻವಿಚಾರ ಕ್ರಾಂತಿʼಯ ಹಾದಿಯಲ್ಲಿ ನಡೆಯುವುದು- ಡಾ. ರವಿ ಎಂ. ಸಿದ್ಲಿಪುರ, ಸಹಾಯಕ ಪ್ರಾಧ್ಯಾಪಕರು.

ಯುಗಚೇತನ, ರಸಋಷಿ ಕುವೆಂಪು ಅವರ ಜನ್ಮದಿನವು ಕೇವಲ ಒಬ್ಬ ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಹುಟ್ಟುಹಬ್ಬವಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ; ಅದು ವೈಚಾರಿಕತೆಯ ದೀಪವನ್ನು ಹಚ್ಚಿ, ಅಜ್ಞಾನದ ಕತ್ತಲೆಯನ್ನು ಸರಿಸಿ, ನಾಡಿನ ಚೇತನವನ್ನು ಎಚ್ಚರಿಸುವ ಪವಿತ್ರ ದಿನವಾಗಿದೆ. ಕುವೆಂಪು ಎಂದರೆ ಕೇವಲ ಒಬ್ಬ ವ್ಯಕ್ತಿಯಲ್ಲ, ಅದೊಂದು ಅದಮ್ಯ ಶಕ್ತಿ, ಒಂದು ಪ್ರಚಂಡ ವೈಚಾರಿಕ ಆಂದೋಲನ ಮತ್ತು ಅಧ್ಯಾತ್ಮದ ಉನ್ನತ ಶಿಖರ. ಅವರ ಬದುಕು ಮತ್ತು ಬರಹಗಳು ಕೇವಲ ಸಾಹಿತ್ಯದ ಸರಕುಗಳಲ್ಲ, ಬದಲಿಗೆ ಅವು ಬದುಕನ್ನು ಕಟ್ಟಿಕೊಡುವ, ದಾರಿತಪ್ಪಿದ ಸಮಾಜಕ್ಕೆ ಬೆಳಕು ನೀಡುವ ದೀವಿಗೆಗಳು. ಇಂದು ನಾವು ಕೇವಲ ಅವರ ಕವಿತೆಗಳನ್ನು ಹಾಡಿ ಹೊಗಳುವುದಷ್ಟೇ ಸಾಲದು; ಅವರು ತಮ್ಮ ಬರಹಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿಪಾದಿಸಿದ ಪ್ರಖರವಾದ ವಿಚಾರಧಾರೆಗಳನ್ನು, ಯುವಜನತೆಗೆ ನೀಡಿದ ಕರೆಗಳನ್ನು ಮತ್ತು ಶಿಕ್ಷಣ ಹಾಗೂ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯ ಕುರಿತಾದ ಅವರ ದಿಕ್ಸೂಚಿಗಳನ್ನು ಮನನ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಅತ್ಯಗತ್ಯ. ಅವರ ಕೃತಿಗಳಲ್ಲಿ ಹರಡಿರುವ ಚಿಂತನೆಗಳು ಇಂದಿನ ತಲ್ಲಣದ ಬದುಕಿಗೆ ಸಂಜೀವಿನಿಯಂತೆ ಕಾರ್ಯನಿರ್ವಹಿಸಬಲ್ಲವು.

ಕುವೆಂಪು ಅವರ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವವು ಮಲೆನಾಡಿನ ಹಸಿರು ಸಿರಿಯಷ್ಟೇ ರಮಣೀಯವೂ ಮತ್ತು ಸಹ್ಯಾದ್ರಿಯ ಬೆಟ್ಟಗಳಷ್ಟೇ ಗಂಭೀರವೂ ಆಗಿತ್ತು. ಅವರ ಸಾಹಿತ್ಯ ಕೃಷಿಯು ಕೇವಲ ಕಲ್ಪನೆಯ ವಿಲಾಸವಾಗಿರದೆ, ಅದು ಒಂದು ತಪಸ್ಸಾಗಿತ್ತು. ಅವರು ಹೇಳುವಂತೆ, ಸಾಹಿತ್ಯವೆಂಬುದು ಮನೋರಂಜನೆಯ ಸರಕಲ್ಲ, ಅದು ಆತ್ಮಶ್ರೀಯ ಸಾಧನೆಯ ಸೋಪಾನ. ಅದು ಅಜ್ಞಾನದ ಕತ್ತಲೆಯಲ್ಲಿ ತತ್ತರಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಸಮಾಜವನ್ನು ಎಚ್ಚರಿಸುವ ರಣಕಹಳೆಯಾಗಬೇಕೆಂದು ಅವರು ಆಶಿಸಿದ್ದರು. ಅವರ ʻವಿಚಾರ ಕ್ರಾಂತಿಗೆ ಆಹ್ವಾನʼ ಕೃತಿಯಲ್ಲಿ ವ್ಯಕ್ತವಾಗಿರುವಂತೆ, ನಮ್ಮ ಸಮಾಜವು ಶತಮಾನಗಳಿಂದ ಮತ, ಮೌಢ್ಯ ಮತ್ತು ಕಂದಾಚಾರಗಳೆಂಬ ಕಬ್ಬಿಣದ ಸರಪಳಿಗಳಲ್ಲಿ ಬಂಧಿಯಾಗಿದೆ. ಯುವಜನತೆಯನ್ನು ಉದ್ದೇಶಿಸಿ ಅವರು ನೀಡಿದ ʻಆತ್ಮಶ್ರೀಗಾಗಿ ನಿರಂಕುಶಮತಿಗಳಾಗಿʼ ಎಂಬ ಕರೆ, ಇಂದಿಗೂ ಬೌದ್ಧಿಕ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯದ ಮೂಲಮಂತ್ರವಾಗಿದೆ. ಮನುಷ್ಯನಿಗೆ ʻಮತಿʼ ಅಥವಾ ಬುದ್ಧಿಯೇ ಅತ್ಯಂತ ದೊಡ್ಡ ಆಸ್ತಿ. ಆ ಮತಿಯನ್ನು ಯಾವುದೋ ಗುರು ಹೇಳಿದನೆಂದೋ, ಪುರಾತನ ಗ್ರಂಥಗಳಲ್ಲಿ ಬರೆದಿದೆಯೆಂದೋ ಅಥವಾ ಸಂಪ್ರದಾಯದ ಹೆಸರಿನಲ್ಲೋ ಅಡಿಯಾಳು ಮಾಡಬಾರದು ಎಂದು ಕುವೆಂಪು ಘಂಟಾಘೋಷವಾಗಿ ಸಾರಿದರು. ನಿರಂಕುಶ ಪ್ರಭುತ್ವದಂತೆ ನಿರಂಕುಶಮತಿಯು ವಿವೇಚನಾರಹಿತವಾದುದಲ್ಲ; ಬದಲಿಗೆ ಅದು ಸತ್ಯಾನ್ವೇಷಣೆಗೆ ತೆರೆದುಕೊಂಡ, ಸಂಯಮಪೂರ್ಣವಾದ ಮತ್ತು ವೈಜ್ಞಾನಿಕ ದೃಷ್ಟಿಯುಳ್ಳ ಜಾಗೃತ ಪ್ರಜ್ಞೆಯಾಗಿದೆ. ಯಾರು ತಮ್ಮ ಬುದ್ಧಿಯನ್ನು ಮತ್ತೊಬ್ಬರ ಪಾದದಡಿ ಒತ್ತೆಯಿಡುತ್ತಾರೋ ಅವರು ತಮ್ಮ ಆತ್ಮಶ್ರೀಯನ್ನೇ ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ ಎಂಬುದು ಅವರ ಖಚಿತ ನಿಲುವಾಗಿತ್ತು.

ಕುವೆಂಪು ಅವರ ಮತ್ತೊಂದು ಪ್ರಮುಖ ಕಾಳಜಿ ಶಿಕ್ಷಣ ಮತ್ತು ಭಾಷಾ ಮಾಧ್ಯಮದ ಕುರಿತಾಗಿತ್ತು. ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಭಾಷೆಯ ವ್ಯಾಮೋಹದಲ್ಲಿ ಸಿಲುಕಿ ಕನ್ನಡದ ಕಂದಮ್ಮಗಳು ಅನುಭವಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಯಾತನೆಯನ್ನು ಅವರು ತೀವ್ರವಾಗಿ ಖಂಡಿಸಿದರು. ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಎನ್ನುವುದು ಜ್ಞಾನಾರ್ಜನೆಗೆ ಒಂದು ಕಿಟಕಿ ಮಾತ್ರವಾಗಿರಬೇಕೇ ಹೊರತು, ಅದೇ ಮನೆಯೊಡೆಯನಾಗಬಾರದು ಎಂದು ಅವರು ಪ್ರತಿಪಾದಿಸಿದರು. “ಮಗುವಿನ ಬೆಳವಣಿಗೆಗೆ ಬೇಕಾಗಿರುವುದು ಒಂದು ಬಟ್ಟಲು ಹಾಲು. ಅದನ್ನು ಮಣಭಾರದ ಚಿನ್ನದ ಕಡಾಯಿಯಲ್ಲಿ ಹಾಕಿ ಕೊಟ್ಟರೆ, ಮಗು ಆ ಚಿನ್ನದ ಪಾತ್ರೆಯನ್ನು ಎತ್ತಲಾರದೆ ಅದರಡಿ ಸಿಕ್ಕಿ ನಲುಗುತ್ತದೆ” ಎಂಬ ಅವರ ಉಪಮೆ ಇಂದಿಗೂ ಪ್ರಸ್ತುತ. ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಎಂಬ ಚಿನ್ನದ ಕಡಾಯಿಯ ಭಾರಕ್ಕೆ ಸಿಲುಕಿ, ಜ್ಞಾನವೆಂಬ ಹಾಲನ್ನು ಕುಡಿಯಲಾಗದೆ ಎಷ್ಟೋ ಪ್ರತಿಭಾವಂತ ಗ್ರಾಮೀಣ ಮಕ್ಕಳು ಮತ್ತು ಬಡ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು ಶಿಕ್ಷಣದಿಂದ ವಂಚಿತರಾಗುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಎಂದು ಅವರು ನೊಂದು ನುಡಿದಿದ್ದರು. ವಿಜ್ಞಾನವಾಗಲಿ, ತತ್ವಶಾಸ್ತ್ರವಾಗಲಿ, ಅದು ಕನ್ನಡದ ಮೂಲಕವೇ ಮಗುವಿನ ಮನಸ್ಸನ್ನು ತಲುಪಬೇಕು. ಆಗ ಮಾತ್ರ ಜ್ಞಾನವು ಬದುಕಿನ ಭಾಗವಾಗಲು ಸಾಧ್ಯ. ಪರಭಾಷೆಯ ಮೂಲಕ ಕಲಿಯುವ ವಿದ್ಯೆ ಕೇವಲ ಗಿಳಿಪಾಠವಾಗುತ್ತದೆಯೇ ಹೊರತು, ಅದು ರಕ್ತಗತವಾಗಿ ಸೃಜನಶೀಲತೆಯನ್ನು ಅರಳಿಸುವುದಿಲ್ಲ ಎಂಬುದು ಅವರ ಶಿಕ್ಷಣ ಮೀಮಾಂಸೆಯಾಗಿತ್ತು. ಇದೇ ಕಾರಣಕ್ಕಾಗಿಯೇ ಮೈಸೂರು ವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾನಿಲಯದ ಕುಲಪತಿಯಾಗಿದ್ದಾಗ ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಪಠ್ಯಪುಸ್ತಕಗಳ ರಚನೆಗೆ ಮತ್ತು ಪ್ರಾದೇಶಿಕ ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ ಶಿಕ್ಷಣಕ್ಕೆ ಅವರು ಒತ್ತು ನೀಡಿದರು.

ಕುವೆಂಪು ಅವರ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಬದುಕು ಶ್ರೀ ರಾಮಕೃಷ್ಣ ಪರಮಹಂಸರು ಮತ್ತು ಸ್ವಾಮಿ ವಿವೇಕಾನಂದರ ಪ್ರಭಾವದಿಂದ ರೂಪುಗೊಂಡಿತ್ತು. ಅವರ ‘ಗುರುಗಳಾದ’ ಶ್ರೀ ರಾಮಕೃಷ್ಣರು ಮತ್ತು ವಿವೇಕಾನಂದರು ಅವರಿಗೆ ಕೇವಲ ಪೂಜ್ಯವಸ್ತುಗಳಾಗಿರಲಿಲ್ಲ, ಬದಲಿಗೆ ಬದುಕಿನ ದಾರಿದೀಪಗಳಾಗಿದ್ದರು. ಮೈಸೂರಿನ ರಾಮಕೃಷ್ಣ ಆಶ್ರಮದೊಂದಿಗಿನ ಅವರ ಒಡನಾಟ, ಅಲ್ಲಿನ ಸ್ವಾಮೀಜಿಗಳಾದ ಸಿದ್ದೇಶ್ವರಾನಂದರೊಂದಿಗಿನ ಸ್ನೇಹ, ಅವರ ಬದುಕಿನ ಗತಿಯನ್ನೇ ಬದಲಿಸಿತು. ಯುವಕನಾಗಿದ್ದಾಗ ಕುವೆಂಪು ಅವರಿಗೆ ಎದುರಾದ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಜಿಜ್ಞಾಸೆಗಳಿಗೆ, ಬದುಕಿನ ತೊಳಲಾಟಗಳಿಗೆ ಉತ್ತರ ಸಿಕ್ಕಿದ್ದು ಈ ಗುರು ಪರಂಪರೆಯಿಂದ. ಅವರು ತಮ್ಮ ಗುರುಗಳಾದ ಟಿ.ಎಸ್. ವೆಂಕಣ್ಣಯ್ಯನವರ ಬಗ್ಗೆ ಹೊಂದಿದ್ದ ಅಪಾರ ಗೌರವ ಮತ್ತು ಪ್ರೀತಿ ಅವರ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವದ ವಿನಯಶೀಲತೆಯನ್ನು ತೋರಿಸುತ್ತದೆ. ಒಬ್ಬ ಮಹಾನ್ ಕವಿಯಾಗಿದ್ದರೂ, ತಮ್ಮ ಗುರುಗಳ ಎದುರು ಮಗುವಿನಂತೆ ವರ್ತಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಅವರ ಸರಳತೆ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಮಾದರಿ.

ಕುವೆಂಪು ಅವರ ವಿಚಾರ ಕ್ರಾಂತಿಯು ಕೇವಲ ಬೌದ್ಧಿಕ ಕಸರತ್ತಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಅದು ಸಮಾಜದ ತಳಹದಿಯನ್ನೇ ಅಲುಗಾಡಿಸಿ, ಅಲ್ಲಿನ ಕಲ್ಮಶಗಳನ್ನು ತೊಲಗಿಸುವ ಆಶಯವನ್ನು ಹೊಂದಿತ್ತು. ಜಾತಿ, ಮತ, ಪಂಥಗಳ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ನಡೆಯುವ ಶೋಷಣೆಯನ್ನು ಅವರು ಉಗ್ರವಾಗಿ ಖಂಡಿಸಿದರು. “ಮತದ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ, ಸಮಾಜದ ಕಟ್ಟುಕಟ್ಟಳೆಗಳ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ, ದೈವ ಪಿಶಾಚಿ ಗ್ರಹಗಳ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ದುರ್ವ್ಯಯವಾಗುತ್ತಿರುವ ಸಂಪತ್ತನ್ನು ತಡೆಗಟ್ಟಿ, ಅದನ್ನು ಹೆಚ್ಚು ಅವಶ್ಯಕವಾಗಿರುವ ಮತ್ತು ಹೆಚ್ಚು ಉಪಯೋಗಕರವಾಗಿರುವ ಜೀವನ ಪಥಗಳಲ್ಲಿ ವಿನಿಯೋಗಿಸುವಂತೆ ಮಾಡಬೇಕು” ಎಂಬ ಅವರ ಮಾತುಗಳು ಧಾರ್ಮಿಕ ಮೌಢ್ಯದ ವಿರುದ್ಧದ ಅವರ ಸಿಟ್ಟನ್ನು ತೋರಿಸುತ್ತದೆ. ಪೂಜೆ, ಪುನಸ್ಕಾರಗಳಿಗಿಂತಲೂ ಮಿಗಿಲಾಗಿ ದೀನದಲಿತರ ಸೇವೆಯೇ ನಿಜವಾದ ದೈವಾರಾಧನೆ ಎಂದು ಅವರು ನಂಬಿದ್ದರು.

ಕುವೆಂಪು ಅವರ ಸಾಹಿತ್ಯದ ಮತ್ತೊಂದು ಮಹತ್ವದ ಮುಖವೆಂದರೆ ಅವರ ‘ಶ್ರೀ ರಾಮಾಯಣ ದರ್ಶನಂ’ ಮಹಾಕಾವ್ಯ. ಇದು ಕೇವಲ ವಾಲ್ಮೀಕಿ ರಾಮಾಯಣದ ಭಾಷಾಂತರವಲ್ಲ, ಬದಲಿಗೆ ಇದೊಂದು ‘ದರ್ಶನ’. ಪ್ರಾಚೀನ ಕಾವ್ಯ ಪರಂಪರೆಯನ್ನು ಆಧುನಿಕ ವೈಜ್ಞಾನಿಕ ದೃಷ್ಟಿಕೋನ ಮತ್ತು ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಅನುಭವದೊಂದಿಗೆ ಬೆರೆಸಿ ರಚಿಸಿದ ಅದ್ಭುತ ಕೃತಿ ಇದು. ಈ ಕೃತಿಯಲ್ಲಿ ಅವರು ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಪಾತ್ರವನ್ನೂ ಹೊಸ ದೃಷ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ನೋಡಿದ್ದಾರೆ. ರಾವಣನಂತಹ ಖಳನಾಯಕನನ್ನೂ ಕೂಡ ಗುಣಾತ್ಮಕವಾಗಿ ಪರಿವರ್ತಿಸಿ, ಅವನಲ್ಲಿನ ಅಸುರೀ ಶಕ್ತಿಯು ದೈವೀ ಶಕ್ತಿಗೆ ಶರಣಾಗುವಂತೆ ಚಿತ್ರಿಸಿದ್ದಾರೆ. ವಿಶ್ವಸಾಹಿತ್ಯದ ಮೇರು ಕೃತಿಗಳಿಗೆ ಸರಿಸಾಟಿಯಾಗಿ ನಿಲ್ಲಬಲ್ಲ ಈ ಮಹಾಕಾವ್ಯವು ಕನ್ನಡಕ್ಕೆ ಜ್ಞಾನಪೀಠ ಪ್ರಶಸ್ತಿಯನ್ನು ತಂದುಕೊಟ್ಟಿತು. ಆದರೆ ಕುವೆಂಪು ಅವರಿಗೆ ಪ್ರಶಸ್ತಿಗಳಿಗಿಂತಲೂ ಮುಖ್ಯವಾಗಿದ್ದು ಕೃತಿಯು ಓದುಗನ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಉಂಟುಮಾಡುವ ಪರಿವರ್ತನೆ. “ರಾಮಾಯಣದರ್ಶನಂ ಓದುವುದೆಂದರೆ ಅದು ಕೇವಲ ಕಾವ್ಯ ವಾಚನವಲ್ಲ, ಅದೊಂದು ತಪಸ್ಸು” ಎಂದು ಅವರು ಭಾವಿಸಿದ್ದರು.

ಕುವೆಂಪು ಅವರ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವದಲ್ಲಿ ಎದ್ದು ಕಾಣುವ ಮತ್ತೊಂದು ಗುಣವೆಂದರೆ ಅವರ ನಿಷ್ಠುರತೆ ಮತ್ತು ಸತ್ಯಪರತೆ. ಅವರು ಎಂದೂ ಯಾರ ಓಲೈಕೆಗೂ ಜಗ್ಗಿದವರಲ್ಲ. ಸತ್ಯವನ್ನು ಸತ್ಯವೆಂದೇ ಹೇಳುವ ಧೈರ್ಯ ಅವರಿಗಿತ್ತು. ಅಧಿಕಾರಕ್ಕಾಗಲೀ, ಹಣಕ್ಕಾಗಲೀ ಅಥವಾ ಕೀರ್ತಿಗಾಗಲೀ ಅವರು ತಮ್ಮ ತತ್ವಗಳನ್ನು ಬಲಿಕೊಡಲಿಲ್ಲ. ಮೈಸೂರು ವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾನಿಲಯದ ʻಮಾನಸಗಂಗೋತ್ರಿʼಯ ನಿರ್ಮಾಣದ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಅವರು ತೋರಿದ ದೂರದೃಷ್ಟಿ ಮತ್ತು ಛಲ ಅವರ ಆಡಳಿತಾತ್ಮಕ ದಕ್ಷತೆಗೆ ಸಾಕ್ಷಿಯಾಗಿದೆ. ಜ್ಞಾನದ ಗಂಗೆಯು ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರ ಮನದಂಗಳವನ್ನು ತಲುಪಬೇಕು ಎಂಬ ಆಶಯದೊಂದಿಗೆ ಅವರು ‘ಪ್ರಸಾರಾಂಗ’ದ ಮೂಲಕ ಜ್ಞಾನ ಪ್ರಸಾರ ಕಾರ್ಯವನ್ನು ಕೈಗೊಂಡರು.

ಕುವೆಂಪು ಪ್ರತಿಪಾದಿಸಿದ ʻವಿಶ್ವಮಾನವ ಸಂದೇಶʼ ಅವರ ಸಮಗ್ರ ಚಿಂತನೆಯ ಸಾರವಾಗಿದೆ. ಮನುಷ್ಯನು ಹುಟ್ಟುವಾಗ ವಿಶ್ವಮಾನವನಾಗಿಯೇ ಹುಟ್ಟುತ್ತಾನೆ, ಆದರೆ ಬೆಳೆಯುತ್ತಾ ಜಾತಿ, ಮತ, ದೇಶ, ಭಾಷೆಗಳ ಸಂಕೋಲೆಯಲ್ಲಿ ಸಿಲುಕಿ ಅಲ್ಪಮಾನವನಾಗುತ್ತಾನೆ. ಅವನನ್ನು ಮತ್ತೆ ವಿಶ್ವಮಾನವನನ್ನಾಗಿ ಮಾಡುವುದೇ ವಿದ್ಯೆಯ ಮತ್ತು ಸಂಸ್ಕೃತಿಯ ಉದ್ದೇಶವಾಗಬೇಕು ಎಂಬುದು ಅವರ ಆಶಯವಾಗಿತ್ತು. ʻಓ ನನ್ನ ಚೇತನ, ಆಗು ನೀ ಅನಿಕೇತನʼ ಎಂಬ ಅವರ ಕವಿತೆಯ ಸಾಲುಗಳು, ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬ ವ್ಯಕ್ತಿಯೂ ತನ್ನ ಸೀಮಿತ ಗುರುತುಗಳನ್ನು ಮೀರಿ ಅನಂತದ ಕಡೆಗೆ ಚಲಿಸಬೇಕೆಂಬ ಕರೆಯನ್ನು ನೀಡುತ್ತವೆ.

ಕುವೆಂಪು ಎಂದರೆ ಕೇವಲ ಕವಿಶೈಲದ ತುದಿಯಲ್ಲಿ ಕುಳಿತ ಕವಿ ಮಾತ್ರವಲ್ಲ, ಅವರು ಒಂದು ನಿತ್ಯ ಪ್ರೇರಣೆ. ಅವರ ಸಾಹಿತ್ಯವು ನಮಗೆ ಬದುಕನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸುವುದನ್ನು ಕಲಿಸುತ್ತದೆ, ಅನ್ಯಾಯದ ವಿರುದ್ಧ ಸಿಡಿದೇಳುವುದನ್ನು ಕಲಿಸುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಎಲ್ಲದಕ್ಕಿಂತ ಮಿಗಿಲಾಗಿ ಮನುಷ್ಯನು ಮನುಷ್ಯನನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸುವುದನ್ನು ಕಲಿಸುತ್ತದೆ. ಅವರ ಜನ್ಮದಿನದಂದು ನಾವು ಅವರಿಗೆ ಸಲ್ಲಿಸಬಹುದಾದ ನಿಜವಾದ ಗೌರವವೆಂದರೆ, ಅವರು ತೋರಿಸಿದ ʻವಿಚಾರ ಕ್ರಾಂತಿʼಯ ಹಾದಿಯಲ್ಲಿ ನಡೆಯುವುದು. ಜಾತಿ ಮತಗಳ ಬೇಲಿಯನ್ನು ಒಡೆದು, ಮೂಢನಂಬಿಕೆಗಳ ಕತ್ತಲೆಯಿಂದ ಹೊರಬಂದು, ವೈಜ್ಞಾನಿಕ ಮನೋಭಾವವನ್ನು ಬೆಳೆಸಿಕೊಂಡು, ವಿಶ್ವಮಾನವರಾಗುವತ್ತ ಹೆಜ್ಜೆ ಇಡುವುದೇ ನಾವು ಅವರಿಗೆ ಅರ್ಪಿಸುವ ನಿಜವಾದ ʻಷಷ್ಟಿ ನಮನʼ. ಅವರು ಬೆಳಗಿಸಿದ ಜ್ಞಾನದ ಹಣತೆ ನಮ್ಮೆಲ್ಲರ ಹೃದಯಗಳಲ್ಲಿ ಸದಾ ಉರಿಯುತ್ತಿರಲಿ. ಅವರ ಗಂಭೀರ ಮತ್ತು ಉದಾತ್ತ ಚಿಂತನೆಗಳು ನಮ್ಮ ಬದುಕನ್ನು ಹಸನುಗೊಳಿಸಲಿ. ಈ ಯುಗಪುರುಷನ ಜನ್ಮದಿನದಂದು ಅವರ ಆದರ್ಶಗಳನ್ನು ಮೈಗೂಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಸಂಕಲ್ಪ ಮಾಡೋಣ.

ಡಾ. ರವಿ ಎಂ ಸಿದ್ಲಿಪುರ

_{ಕುವೆಂಪು ವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾಲಯದಿಂದ ಕನ್ನಡ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ಸ್ನಾತಕೋತ್ತರ ಪದವಿಯನ್ನು ಹಾಗೂ ಕನ್ನಡ ಪತ್ರಿಕೋದ್ಯಮದಲ್ಲಿ ಡಿಪ್ಲೊಮೋ ಪದವಿಯನ್ನು, ‘ಕನ್ನಡ ಮಹಾಭಾರತ ಕಾವ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರಭುತ್ವ, ಯುದ್ಧ ಮತ್ತುಜನತೆ’ ಎಂಬ ವಿಷಯ ಕುರಿತು ಪಿಎಚ್.ಡಿ ಪದವಿಯನ್ನುಇವರು ಪಡೆದಿದ್ದಾರೆ.’ಪರ್ಯಾಯ’, ‘ವಿಮರ್ಶೆಓದು’, ‘ಶಾಸನ ಓದು’ ಪುಸ್ತಕಗಳು ಪ್ರಕಟಗೊಂಡಿವೆ. ಪ್ರಸ್ತುತ ರಾಣೇಬೆನ್ನೂರು ತಾಲೂಕಿನ ಸುಣಕಲ್ಲಬಿದರಿಯ ಸರ್ಕಾರಿ ಪ್ರಥಮದರ್ಜೆ ಕಾಲೇಜಿನಲ್ಲಿ ಸಹಾಯಕ ಪ್ರಾಧ್ಯಾಪಕರಾಗಿ ಕಾರ್ಯ ನಿರ್ವಹಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.}

ಇದನ್ನೂ ಓದಿ-ಪುಸ್ತಕ ವಿಮರ್ಶೆ | ಕಾಲ ಕಟ್ಟಿದ ಕನಸು-ಒಂದು ನೋಟ